In mijn vorige blog heb ik beschreven hoe onze dochter haar diagnose ASS kreeg op 3 jarige leeftijd. Wij waren daar heel blij mee, want het was een bevestiging van wat wij zagen en onbewust al wisten. Het kwam ook op een perfect moment voor ons, want we moesten nog een school kiezen. In eerste instantie hadden wij haar op een school ingeschreven bij ons in het dorp. Wij wisten echter dat een klas met ongeveer 30 kleuters veel te heftig zou zijn voor haar. Zij was immers bang voor kinderen, ze had behoefte aan rust en overzicht. Als leerkracht weet ik dat dit er niet in de mate die mijn dochter nodig heeft zou zijn. Bij de instantie waar wij met onze dochter liepen, lieten wij dit weten. Zij stonden achter ons en begrepen het volkomen. Dat was erg fijn. Zij brachten ons op het idee van het MKD.
Nu kun je snel besluiten dat dit dé plek is waar jouw dochter heen moet, alleen zo makkelijk gaat het niet. Dat is weer een hele mallemolen, o.a. vol met in te vullen lijsten, die je moet doorlopen. Na een paar maanden hoorden we eindelijk dat er plek was voor onze dochter. In de zomervakantie kon zij daar al beginnen. Voor ons een fijn moment, want dan was ik gewoon thuis.
Het MKD was echt een warm bad. Heel rustig, maximaal 7 kindjes op de groep met 2 leidsters. Er worden verder nog heel veel specialisaties in huis. Zo kreeg mijn dochter ook fysiotherapie, omdat ze nogal onhandig was. Ze werd heel goed in de gaten gehouden door iedereen. We hadden ook regelmatig gesprekken met het MKD. Na een paar weken was al duidelijk dat onze dochter doodongelukkig was in haar huidige groep. Er zaten een aantal kinderen met ADHD en die waren nogal druk en voor onze dochter te onvoorspelbaar. De leidsters hadden dat ook gezien, dus in het najaar ging zij naar een andere groep met kindjes die beter pasten bij haar. Dit was een wereld van verschil. Dat merkten we ook duidelijk aan haar gedrag thuis.
Omdat zij 4 jaar was, moest ze uiteindelijk ook naar de kleuterklas. Dat was erg moeilijk voor haar, namelijk veel veranderingen, zoals een andere klas, een andere juf en andere kindjes. Hierin werd zij ook weer goed begeleid. Het heeft vele maanden geduurd voordat zij alle middagen redelijk relaxt naar deze kleuterklas ging. Na iedere vakantie was het weer wennen. Maar wat een engelengeduld hadden ze daar.
Onze dochter heeft echt even op gang moeten komen, uiteindelijk ging het haar steeds beter af. Ze voelde zich steeds meer op haar gemak, al bleef dat wel fragiel. Ze ontwikkelde zich goed op velerlei gebieden. Ook haar werk in de kleuterklas ging goed. Wat aandacht en een goede omgeving kan doen voor een kind. De duidelijke aanpak die overal hetzelfde was, de kennis van autisme, de rust en de tijd voor de kinderen om ze echt te zien zorgde hier echt voor.
Het hele schooljaar hebben wij als zeer prettig ervaren. De mensen op het MKD waren zeer deskundig, zagen onze dochter en wat zij nodig had. Helaas mocht ze maar een jaar op het MKD blijven. Dat was denk ik het ergste, wat hadden wij haar graag daar laten zitten. Voor de school hierna kozen wij bewust voor een reguliere basisschool in ons dorp, i.p.v. het speciaal onderwijs. Een van haar vaste leidsters ging een aantal dagen met haar proefdraaien in de nieuwe kleuterklas. Zij kon de nieuwe juf dingen over haar uitleggen en haar in de gaten houden. Dat is voor onze dochter heel waardevol gebleken.
In een volgend blog zal ik onze keuze voor een reguliere basisschool uitleggen en het verdere verloop.